Mensen worden steeds vaker wilsonbekwaam. Zodra zorgverleners geconfronteerd worden met een wilsonbekwame patiënt neemt de complexiteit van de situatie toe.
Niet enkel de zorgverleners en de patiënt zijn dan immers betrokken partij, maar ook de vertegenwoordiger van de patiënt en zijn eventuele andere naasten. Wie en hoe moeten nu beslissingen genomen worden over de medische zorgen van de patiënt?
Chronologisch dient zo’n situatie benaderd te worden vanuit drie verschillende en opeenvolgende fasen.
• In een eerste fase rijst de vraag naar de wils(on)bekwaamheid van de patiënt en wie en hoe dat beoordeeld moet worden. Enkel een wilsonbekwame patiënt wordt vertegenwoordigd. Een patiënt die nog wilsbekwaam is, beslist steeds zelf.
• In een tweede fase, en eenmaal vaststaat dat de patiënt wilsonbekwaam is, moet de bevoegde vertegenwoordiger aangewezen worden. Het is niet aan de zorgverleners om beslissingen te nemen voor de patiënt, maar een vertegenwoordiger zal de patiëntenrechten uitoefenen.
• In een derde en laatste fase moet uitgemaakt worden hoe die vertegenwoordiger precies moet beslissen. Dit zal in de eerste plaats zijn op basis van de patiënt zelf gewild zou hebben.
|
